آشنایی با جشن ها و رسوم  چینی

چین کشوری کهن و پهناور است که جشن، آداب و رسومات منحصر به فرد خودش را دارد. در این بخش میخوایم به چند تا از جشن های مهم و سنتی چینی بپردازیم و شمارا بیشتر و بهتر با فرهنگ چینی آشنا کنیم:

• جشن بهاره یا جشن سال نوی چینی
• جشن چوشی
• روز ولنتاین چینی

جشن سال نوی چینی (جشن بهاره)

جشن بهاره یا جشن سال نوی چینی یکی از جشن های سنتی چین محسوب می شود. برای چینی ها این جشن از تمام جشن های سال مهم تر است. تعطیلات سال نو که معمولا یکی از تعطیلات بزرگ و بسیار مهم چین به شمار می رود، فرصت مناسبی است که همه ی خانواده کنار هم جمع شوند.

از این رو بسیاری از چینی هایی که در شهر یا کشوری دور از خانواده درس می خوانند یا زندگی می کنند معمولا از این تعطیلات برای دیدن خانواده خود استفاده می کنند زیرا برای چینی ها بسیار مهم است که جشن سال نو را همراه باخانواده هایشان جشن بگیرند.

این جشن هرسال در روز اول از ماه اول تقویم قمری برگزار می شود و هر وقت که پایان ماه دوازدهم تقویم قمری از راه می رسد، چینی ها برای برگزاری جشن بهاره یا جشن سال نو آماده می شوند و غذا، شیرینی و وسایلی که برای جشن سال نو به آن نیاز دارند را تهیه می کنند.

جالب است بدانید که چینی ها نیز قبل از سال نو تمام خانه را تمیز می کنند و اینگونه به سال جدید خوش آمد می گویند.

همچنین، روز 31 از ماه دوازدهم از تقویم قمری نیز برای چینی ها به دلیل جشن چوشی بسیار مهم است (جشن چوشی که در واقع در شب قبل سال نو برگزار می شود، در مقاله ای جدا توضیح داده شده است.) و معمولا تعطیلات شرکت ها و مدارس از بعد از ظهر روز 31 ماه دوازدهم شروع می شود.

از روز اول ماه اول تا روز هفتم ماه اول چینی ها برای عرض تبریک سال نو به خانه ی بزرگتر ها و یا دوستان خود می روند و به همدیگر هدیه ی سال جدید می دهند.

معمولا شرکت ها در روز هشتم از ماه اول تقویم قمری به صورت عادی شروع به کار می کنند. در روز پانزدهم از ماه اول غذایی که به صورت گلوله های آب پز برنج هست را می خورند و زمانی که روز پانزدهم به پایان رسید، می توان گفت که مراسم سال نو تمام شده است و مردم روند عادی زندگی، کار و درس خود را در سال جدید پیش می گیرند.

جشن بهاره به چینی

春节

Chūn jié

از ترکیب دو کلمه ی بهار و تعطیلات تشکیل شده است.

春   chūn در زبان چینی به معنی بهار است و 节   jié به معنی تعطیلی و یا فستیوال است.

همانطور که اشاره شد این جشن برای چینی ها در کل سال و بین تمام جشن ها مهم ترین مراسم محسوب می شود و آن ها از اواخر ماه قبل برای این جشن آماده می شوند. آن ها دور هم جمع شده و سال نو را جشن می گیرند. این مقاله شامل یکی از مراسمات مهم کشور چین بود که با مطالعه درباره ی آن می توانیم یک قدم بزرگ به سمت شناخت بیشتر فرهنگ چین برداریم.

پیشنهاد مطالعه: درباره فروشگاه های کره جنوبی (همراه با متن اصلی)

---

جشن چوشی

شجاعتی در قدیم که جشن امروز را رقم زد….

در کشور پهناور چین مردم آداب و رسوم منحصر به فردی دارند و اگر ریشه اعیاد و جشن های چین را دنبال کنید معمولا به افسانه و داستان های جالبی می رسید که ریشه در فرهنگ چینی دارند. بعد از خواندن این داستان ها با نوع رفتار و یا ارزش های اخلاقی کشور چین آشنا می شوید و یا دلایل جشن ها و مناسبات مهم را درک می کنید.

ما امروز در این مقاله به یکی از جشن های مهم چینی ها پرداختیم و برای درک این مراسم نیاز بود که به طور عمیق با آن آشنا شوید. به همین دلیل یکی از افسانه های قدیمی چینی را برای شما  ترجمه و روایت کردم.

مردم چینی سی امین روز از ماه دوازدهم تقویم قمری، یعنی آخرین روز از سال را چوشی می نامند. در این روز همه ی اعضای خانواده دور هم جمع می شوند و شام سال نو میخورند و تمام شب را بیدار می مانند.

اما چرا مردم آخرین روز از این سال را چوشی می نامند؟

افسانه ای در زمان های بسیار دور وجود دارد که در آن زمان هیولایی به اسم شی وجود داشت که این هیولا اکثر اوقات ظاهر میشد و به مردم آسیب میزد. مردم به شدت از شی متنفر بودند اما به هر حال مجبور به تحمل بودند و راهی نداشتند، چون هیچ کدام از آنها قدرت مقابله با شی را  نداشتند. در آن زمان قهرمانی به اسم چی لانگ وجود داشت. او خوش قیافه و قد بلند بود و قدرت و توانایی خارق العاده ای داشت. چی لانگ یه سگ هم داشت که این سگ خیلی شجاع بود و اگر تصمیم میگرفت که کسی را بگیرد آن فرد دیگر به هیچ عنوان نمی توانست فرار کند.

یکی از روز هایی که چی لانگ  به خانه بر می گشت دید که پدربزرگ دختر همسایه اش بیرون نشسته و گریه می کند. چی لانگ جلو رفت و دلیل ناراحتی آن پیر مرد را پرسید و متوجه شد که آن دختربچه بی گناه توسط شی خورده شده است. در آن زمان چی لانگ  تصمیمی گرفت و آن این بود که هر طور شده شی را بکشد و اینگونه آن چیزی را که همیشه باعث به وجود آمدن مصیبت و بد بختی برای مردم بود را از بین ببرد.

از این رو، چی لانگ همراه با سگش راهی شد و از همه سراغ شی را گرفت ولی علارغم تلاشش نتوانست آن را پیدا کند. حدود یک سال به همین منوال گذشت و آخرین روز سال فرا رسید. چی لانگ در آن روز به شهر شلوغی رفت.

با اینکه یک سال گذشته چی لانگ موفق نشده بود که شی را پیدا کند اما اطلاعات زیادی درباره ی شی به دست آورد:

شی معمولا زمانی که آفتاب غروب می کرد و خورشید پشت کوه ها می رفت ظاهر می شد و قبل از اینکه خورشید در بیاید فرار می کرد و حتی سایه او را هم نمی شد پیدا کرد. همچنین، اون صدای خیلی ترسناکی هم داشت.

برای همین چی لانگ به همه ی مردم گفت که شاید امشب شی حمله کند و بخواهد مارا بترساند و یا به ما آسیب بزند. او از همه خواست امشب را بیدار بمانند و اگه شی را دیدند بلافاصله با هر وسیله ای صدا ایجاد کنند و بقیه مردم شهر را خبر دار کنند.

خورشید خیلی زود غروب کرد و شب فرا رسید و شی ظاهر شد. او میخواست به دختری حمله کند ولی خانواده ی دختر فهمیدند و سریع با ماهیتابه و قابلمه ای که در خانه داشتند صدا تولید کردند و کل شهررا خبردار کردند.

شی خیلی ترسید و خواست فرار کند. سگ چی لانگ، شی را تعقیب کرد و آن را گاز گرفت. همان موقع چی لانگ با کمان خود تیری را پرتاب کرد و شی را کشت.

پیشنهاد مطالعه: نگاهی کوتاه به زندگی کنفوسیوس (فیلسوف چینی)

---

روز ولنتاین چینی

روز ولنتاین چینی ها، فستیوال چی شی ( 中国的情人节，七夕节 )

در کشور چین هر ساله در هفتمین روز از هفتمین ماه از تقویم قمری تعطیلاتی به اسم :

چی شی برگزار می شود که از مراسمات سنتی و قدیمی بزرگ ترین قوم بین 56 قوم موجود در چین یعنی قوم هان است.

در روز جشن چی شی معمولا دختران جوان در فعالیت هایی مثل سوزن دوزی، ساخت کاردستی های کوچک و یا آراستن میوه ها شرکت می کنند به همین دلیل، بعضی از مردم این روز را روز ” نشان دادن هنر ها ” و یا ” روز دختر ” هم می نامند.

ریشه و بنیاد این جشن به داستان عاشقانه ی بین گاوچران و دختر بافنده برمی گردد و در بین دیگر مراسمات مرسوم در چین، رمانتیک ترین آن است و به اسم ” روز عاشقانه ی چینی ها ” یا ” ولنتاین چینی ” شناخته می شود.

در ادامه برای درک بهتر این مناسبت که در کشور چین جشن گرفته می شود، می خواهیم به داستان و منشا این مراسم نگاهی کوتاه بیندازیم:

در گذشته های دور در روستایی پسری باهوش و سخت کوش همراه با برادر و همسر برادرش زندگی می کرد. اما، همسر برادر او با این پسر رفتار خوبی نداشت و همیشه قبل از اینکه هوا روشن شود و صبح فرا برسد پسر را مجبور می کرد بالای کوه برود و به گاو ها رسیدگی کند.

زمان گذشت و مردم آن پسر را پسر گاوچران صدا می کردند. او در روز هیزم جمع می کرد و شب ها با گاو خود در کلبه ی شکسته ای می خوابید. روزهای پسر به سختی سپری می شدند.

روزی گاوچران با گاوش به جنگل ناشناخته ای رفتند و رودخانه ای را دیدند.گاوچران که خسته ی راه بود تصمیم گرفت کمی در کنار رودخانه استراحت کند ناگهان، پری هایی سوار بر ابر از آسمان در کنار رودخانه فرود آمدند. آنها با هم حرف می زدند و می خندیدند.

پری ها در رودخانه مشغول بازی کردن بودند. گاوچران به محض دیدن کوچکترین پری از او خوشش آمد. بعد از بازی خواهر های پری رفتند و پری ناراحت در جای خود مانده بود، همین موقع پسر گاوچران جلو رفت و به دختر ابراز علاقه کرد و از او درخواست ازدواج کرد. پری هم با تکان دادن سر موافقت خود را نشان داد و آن ها زندگی مشترک خود را شروع کردند.

ان ها بعد از مدتی صاحب فرزندان دو قلو شدند و به خوبی و خوشی زندگی کردند.

بعد از مدتی ملکه ی مادر که مادر پری بود متوجه ی این مسئله شد، او خیلی عصبانی شد و در روز هفتم از ماه هفتم کسانی را فرستاد که دخترش را پیش او ببرند. پری گریان از آن ها میخواست که او را نبرند تا او بتواند کنار فرزندانش باشد. فرزندان او هم به شدت گریه می کردند.

پیشنهاد مطالعه: آهنگ های انگیزشی چینی با ترجمه فارسی آهنگ + متن

گاوچران بعد از اینکه به خانه بازگشت متوجه شد که همسرش را ربوده اند، او تصمیم گرفت که به دنبالش برود و او را پیدا کند  شروع به پرس و جو کرد از این رو، گاو به حرف آمد و گفت که پری نزد ملکه ی مادر است. گاوچران با دو فرزندش راهی شدند و او را نزد ملکه ی مادر پیدا کردند و ملکه ی مادر که عصبانی بود بین این دو رودخانه ی عمیقی قرار داد به طوری کسی نتواند از آن عبور کند.

گاوچران و همسرش در حالی که رودخانه بین آن ها فاصله انداخته بود، با صورتی گریان به یکدیگر نگاه می کردند و اسم همدیگر را صدا می زدند. پرنده ها که شاهد ناله های این عشق بودند، باهم از بال هایشان پلی ساختند تا گاوچران و بچه هایش بتوانند به پری بپیوندند.

ملکه ی مادر هم با دیدن این صحنه چاره ای جز موافقت نداشت. امروزه به اعتقاد چینی ها پری و همسرش هر سال در روز هفتم از ماه هفتم یکدیگر را روی پل ملاقات می کنند. امروزه، هنوز هم چینی ها این مناسبت را جشن می گیرند.

در این جشن مردم میوه می خورند و به شادی می پردازند. در واقع، زنده نگه داشتن این عشق را جشن می گیرند.

“ارائه توسط: آوا شفیعی، مدرس زبان چینی موسسه ی حکمت گفتمان بیدار “